ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ، ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺟﺒﺎﺭﯼ
ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ۴۹ ﺭﻭﺯ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ ﻏﺬﺍﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻭ
ﻭﯾﺮﺍﻧﮕﺮ، ﻭ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ، ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ
ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ . ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﯼ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ، ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ
ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻗﺎﺑﻞ
ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﻭ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻣﺮﮒ ﻣﻮﺍﺟﻪ
ﻧﯿﺴﺖ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯽ
ﺷﻮﺩ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺟﺒﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ .
ﺣﺪﻭﺩ ١٩ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻋﺪﻝ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ
ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﺩﺭﺑﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﺮﺩﺳﺎﻟﺶ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ
ﻛﻨﺪ . ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﺒﺎﻧﺎﻥ ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ،
ﺷﺮﻁ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭﻯ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﺮﺩﺳﺎﻝ ﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻥ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ
ﭼﺎﺩﺭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ .
ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﺗﺤﻘﻴﺮﺁﻣﻴﺰ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﺒﺎﻧﺎﻥ
ﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻊ
ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﺮﺩﺳﺎﻝ ﻧﺴﺮﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭﺑﻨﺪ
ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﻳﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺷﺪ . ١٩ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﺰﻣﺎﻥ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ
ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ
ﭼﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻣﺪﺕ
ﺩﺭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ، ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻋﺪﻝ ﺍﺳﻼﻣﻰ
ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﭼﺎﺩﺭ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ
ﺑﺮﻧﻤﻰ ﺗﺎﺑﯿﺪ، ﭘﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻗﻀﺎﻳﻰ
ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪ ۱۲ ﺳﺎﻟﻪ ﻧﺴﺮﻳﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ
ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ ﻛﺮﺩ .
ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺘﻢ، ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺟﺰ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ
ﻏﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺎﻓﺖ . ﺍﮔﺮ ﭼﻪ
ﭘﺲ ﺍﺯ ۴۹ ﺭﻭﺯ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ ﻏﺬﺍ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ
ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ
ﺧﺮﻭﺝ ﻣﻬﺮﺍﻭﻩ ﺭﺍﻟﻐﻮ ﮐﻨﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﭘﺸﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯼ
ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺳﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ
ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ، ﺍﺛﺮ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮ
ﺭﻧﺞ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮﺁﻣﻴﺰ ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﻦ
ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ، ﻧﻘﺶ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﺗﺤﻤﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ، ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .
ﻫﻤﺰﻣﺎﻧﯽ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ ﻏﺬﺍﯼ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺣﺠﺎﺏ
ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺭﻭﺯ ١٦ ﺁﺫﺭ، ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﻛﺘﺮ ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ
ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﮐﺘﺮ ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﯽ ﭼﻬﺮﻩ
ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺩﺭ
ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎﺳﺖ . ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺟﻨﺒﺶ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﻰ ﺩﺭ
ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ٣٩ -٤٣ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﺯﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭ ﺩﺭ
ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻯ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﻡ ﭘﺰﺷﻜﻰ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﻭ
ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺩﻛﺘﺮ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺩﻛﺘﺮ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﭘﻴﺸﻴﻦ
ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻰ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ
ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺷﺎﻩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺤﻼﻝ ﺁﻥ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺪ . ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ
ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﭘﺰﺷﻜﻰ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﺨﺼﺺ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ، ﺑﻪ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ
ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻓﻮﻕ ﺗﺨﺼﺺ ﺭﻭﺍﻧﭙﺰﺷﻜﻰ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ
ﺳﭙﺲ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ . ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺩﺭ
ﻣﻄﺐ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ . ﺍﮔﺮ ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ
ﺁﺳﻴﺐ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ، ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺭﻭﺍﻧﭙﺰﺷﻜﻰ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ
ﺁﺳﻴﺐ ﺩﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺩﻳﻨﻰ،
ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺷﺪ . ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻫﻤﺎ
ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ - ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺍﻧﭙﺰﺷﻚ
ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ - ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ " ﺣﺠﺎﺏ" ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻛﺮﺩ . ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﯽ - ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻓﺮﻭﻫﺮ -
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺯﻥ ﻋﻀﻮ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺟﺒﻬﻪ ﻣﻠﯽ، ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺭﻓﺖ
ﻭ ﺩﺭ ﻣﻄﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻭ ﻣﺪﺍﻭﺍﯼ ﺁﻧﺎﻥ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ . ﺍﻭ ﻣﻄﺐ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ
ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺣﺠﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩ . ﺣﺎﺻﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﯽ
ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﺣﻤﻴﺖ ﭘﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ
ﻣﻄﺐ ﺩﻛﺘﺮ ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ " ﺣﺠﺎﺏ
ﺍﺳﻼﻣﻰ" ﺑﺴﺘﻨﺪ . ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ
ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ـ - ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻄﺐ ﺧﺼﻮﺻﻰ - ـ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪ . ﻭﻯ
ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ
ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﻖ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ
ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ١٥ ﺳﺎﻝ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ ٢٠ ﺳﺎﻝ
ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺻﺮﻑ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ .
ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻣﻮﺯﺵ، ﺣﺮﻓﻪ ﻭ
ﻣﻄﺒﺶ
ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ
ﺷﺪ . ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻬﻤﻨﺰﻟﻪ ﺗﯿﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ .
ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﻣﺎﯼ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺳﺎﻝ
۱۳۷۲ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﺠﺮﯾﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﺎﻧﻮﯾﯽ ۵۴
ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺍﯼ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺧﺮﯾﺪ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﺭﻓﺖ . ﺳﮑﻮﺗﻰ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﮔﺮﻓﺖ . ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺰﻟﺰﻟﯽ ﺑﻪ
ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺭﺍﻩ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ، ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ، ﺑﯽ
ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺮﺍﺳﯽ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﺠﺮﯾﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺠﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ
ﺗﺤﻤﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ . ﻣﺎﻧﺘﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ، ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ
ﺧﻮﺩ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪ .
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﻫﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﺑﯽ ﻭ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺳﺘﻮﺩﻩ، ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ
ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ، ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﯾﮏ
ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﭙﺮﺳﯿﻢ : ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ،
ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺩ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر