بنابر آمار رسمی بین 100 تا 270هزار زن معتاد در کشور وجود دارد که بین 5 تا12 درصد کل معتادان کشوررا تشکیل می دهد، اماتنها 12 کمپ ترک اعتیاد زنان وجود دارد که که در مقایسه با تعداد کمپهای ویژه مردان (بیشتر از 800 کمپ) معادل یک و نیم درصد است.
فاطمه رجبی، از گروه گزارش قانون، در این رابطه گفتگویی با عباس دیلمیزاده، مدیر عامل جمعیت تولد دوباره، انجام داده است.
وی در رابطه با انکار یا کم جلوه دادن اعتیاد زنان از سوی مسئولان می گوید: وقتی یک جامعه به اعتیاد به عنوان یک مشکل اخلاقی نگاه میکند طبیعی است که این مشکل اخلاقی را انکار کند. ریشه اصلی انکارها این است که ما پدیده اعتیاد را به عنوان یک بیماری و مشکل بهداشتی نگاه نمیکنیم. وقتی ما معتاد را یک فرد بیاخلاق میبینیم طبیعی است که جامعهای که دم از اخلاق و ریشههای سنتی میزند این عمل قبیح را نفی کند.
وی افزود که اگر قرار است زنانی که برای دریافت درمانهای اولیه به مراکز ترک اعتیاد مراجعه میکنند درمان و بهبودی پایداری داشته باشند، باید به تناسب اجتماعی آنها توجه شود. در حالی که متاسفانه در درمانهای اقامتی و سرپایی که درایران میبینیم این قسمت و این بخش مهم در مورد زنان یا کم رنگ است یا اصلا وجود ندارد. من فکر میکنم هر مرکز درمانی که به درمان زنان میپردازد نیاز قطعی به چند مددکار و مددیار اجتماعی و روانشناس دارد که بتواند نیازهای اجتماعی و روحی زنان را حداقل در طول یک سال اولیه که در درمان پایدار نقش مهمی دارد بر طرف کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر