۱۴ فوریه روز والنتاین از طریق یک کمپین اینترنتی به نام "قیامی یک میلیاردی" زنان و مردان معترض در ۲۰۳ کشور جهان در اعتراض به خشونت علیه زن به خیابان آمدند و با رقص و پایکوبی صدای اعتراض خود را بلند کردند. هدف برگزاری این رقص های هماهنگ در این روز، گذاشتن نقطه پایانی بر خشونت علیه زنان در سطح جهان بود.
این فراخوان از سوی یک فعال دفاع از حقوق زن در آمریکا به نام ایو انسلر Eve Ensler و از طریق اینترنت در روز والنتاین، ۱۴ فوریه، خطاب به یک میلیارد زن و همه انسانهای معترض داده شده بود. فراخوان این کمپین به زنان در سراسر جهان بود تا در این روز با آمدن به خیابانها و با رقص و پایکوبی، بپا خیزند و نقطه پایانی بر خشونت علیه زن بگذارند. یک میلیارد زن که با اعتراضشان زمین را علیه خشونت علیه زن به لرزه در آورند. خطاب فراخوان در عین حال به همه زنان و مردان جهان بود که در همبستگی با این اعتراض سراسر جهان را به حرکت در آورده و کاری کنند که قدرت اجتماعات و نیز نیروی عظیم این اعتراض و همبستگی فراتر از مرزهای شرکت کنندگان در آن را در برابر چشم جهانیان قرار دهد. پیام فراخوان این بود که دیگر خشونت علیه زن را نمی پذیریم و فراخوان آن تبدیل والنتاین به قیام یک میلیارد زن در سراسر جهان بود. و تمام زنان و مردان جهان که تا وقتی خشونت علیه زن به پایان نرسد، وضع موجود را نپذیرند.
یکی از سازماندهندگان این روز میگوید که در دنیا از هر سه زن یکنفر در طول زندگیش قربانی خشونت فیریکی یا روحی میشود. تعداد این قربانیان در سراسر جهان به یک میلیارد میرسد. اگر روزی یک میلیارد زن و مرد در دنیا اعتراض کنند و بگویند که دیگر خشونت بس است، تغییراتی صورت میگیرد.
در پاسخ به این فراخوان صحنه های شور انگیزی از اعتراض علیه خشونت علیه زن در اروپا تا اقصا نقاط جهان و در شهرهای بسیاری در هر کشور بر پا شد. در کشورهایی چون افغانستان، سومالی، پاکستان و هند علیرغم محدودیتهای بسیار، شاهد شرکت زنان و مردان آزادیخواه در این روز اعتراضی بودیم. گفته میشود در این روز هزاران سازمان و انجمن با برگزاری برنامه‌های متنوع به این کارزار پیوستند. در ۱۴ فوریه بطور واقعی این آرمانهای انسانی و همبستگی شورانگیر فراتر از مرزهای جهان بود که در خیابانها موج میزد و والنتاین را به اشغال خود در آورده بود.
خبرها حاکی است که در این روز تنها در هند و بنگلادش یک میلیون نفر به خیابان آمدند. در این روز مردم معترض در هند با گرامیداشت یاد دختر دانشجوی جوانی که در دسامبر گذشته بر اثر تجاوز گروهی جان خود را از دست داد، در اعتراض به خشونت علیه زن که در این کشور آمار سرسام آوری دارد، بار دیگر خیابانهای دهلی را به لرزه درآوردند. یکی از دختران دانشجوی شرکت کننده در این تظاهرات در گفتگو با خبرگزاری ها میگوید: "خشونت و تبعیض علیه زن و مرد باید متوقف شود. هر زن حق دارد زندگی کند و با حرمت و منزلت زندگی کند."
در بنگلادش حدود هزار زن که به رویشان اسید پاشیده شده و جان سالم بدر برده اند، در حرکت اعتراضی روز ۱۴ فوریه شرکت داشتند. منیره رحمان یکی از این زنان طی سخنانی با خبرنگاران از اینکه در بنگلادش هم اکنون جنبش قدرتمندی علیه جنایات جنگی وجود دارد، سخن گفت و تاکید کرد که این مبارزات با قیام یک میلیارد زن که اعتراضی علیه خشونت علیه زن است و در این کشور زنان بسیار قربانی خشونت و تجاوز هستند، ربط مستقیم دارد.
در افغانستان بیش از صد زن و مرد معترض در این روز با شعارهای خشونت بس است، ما صلح میخواهیم، مرگ بر دشمنان حقوق زن، اعتراض خود را علیه خشونت و تبعیض علیه زن بصورت مارش در خیابانهای شهر کابل اعلام داشتند. تظاهرات کنندگان میگفتند عمدا صف خود را بسته اند که با آمدن جمعیت بیشتر درگیری ای صورت نگیرد. پلیس حکومتی نیز در کنار این مارش اعتراضی در حرکت بود.
در مکزیک بنا بر آمار از هر سه زن یک زن مورد خشونت قرا ر گرفته است. زنان و مردان شرکت کننده در اعتراض جهانی علیه خشونت در ۱۴ فوریه به این حقیقت تلخ اشاره داشته و آنرا محکوم کردند.
در فیلیپین پلیس این کشور ۱۵ محله را بر روی راهپیمایان روز ۱۴ فوریه بست. اما هزاران نفر در این روز به خیابان آمدند و در رقص جهانی علیه خشونت علیه زن شرکت کردند.
در کنگو نیز ۱۴ فوریه روز اعتراض علیه خشونت بود و از میان جمعیت زن جوانی که مورد تجاوز قرار گرفته است در گفتگو با خبرنگاران از اینکه کنگو به عنوان مرکز تجاوز جنسی محکوم شده است، سخن گفت.
در آلمان در شهر های مختلف آن به مناسبت این روز برنامه بود. در شهر هامبورگ دبی آندروس در گفتگو با خبرنگاران میگوید که او در زندگی شخصی اش خشونت را تجربه کرده است و میداند که چه احساسی است که انسان با خود حمل میکند. او میگوید: "ما اینجا هستیم تا به خود و به دیگران جرات و شهامت بخشیم. به امید روزی که دنیایی بدون ترس و خشونت باشد".
سومالی نیز به فراخوان "قیام یک میلیارد" زن پیوست. سومالی یکی از پنج منطقه ایست که از آن بعنوان بدترین موقعیت زنان در جامعه نام برده میشود. بخصوص در میان زنانی که همسرانشان را در جنگ از دست داده و یا همسر ندارند، بیشترین خطر تجاوز و خشونت جنسی وجود دارد.
روز ۱۴ فوریه در مصر، ۶۰۰ نفر بصورت جمعی در زمین کلوپ سوییس ترانه خواندند و رقصیدند. بنا به گفته این زنان ۸۳ درصد زنان در این کشور مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند. این درحالیست که از تعرض خیابانی به دختر بچه ها که وسیعا گسترش یافته گزارشی نمیشود. هفته قبل از این فراخوان میدان التحریر صحنه اعتراضات هزاران نفره مردم این کشورعلیه خشونت علیه زن بود. همچنین در ۲۰ فوریه مهمترین خبر در مورد مصر اعتراضات گسترده علیه خشونت به زن بود. یکی از زنان معترض در گفتگو با خبرگزاری ها میگفتند خشونتها و تعرض به زنان سازمان یافته است. اینها این کار را میکنند تا زنان را به خانه بفرستند. زن دیگری میگفت اگر اخوان المسلمین نروند ما زنان برهنه به خیابان خواهیم آمد و تا وقتی اینها از قدرت کنار نروند در خیابان خواهیم ماند. آنچه در مصر شاهدیم، ادامه انقلاب مردم در این کشور است. انقلابی که خواست مهمش نان، آزادی، کرامت انسانی بود.
در آلمان در شهر های مختلف آن به مناسبت این روز برنامه بود. در شهر هامبورگ دبی آندروس در گفتگو با خبرنگاران میگوید که او در زندگی شخصی اش خشونت را تجربه کرده است و میداند که چه احساسی است که انسان با خود حمل میکند. او میگوید: "ما اینجا هستیم تا به خود و به دیگران جرات و شهامت بخشیم. به امید روزی که دنیایی بدون ترس و خشونت باشد".
سومالی نیز به فراخوان "قیام یک میلیارد" زن پیوست. سومالی یکی از پنج منطقه ایست که از آن بعنوان بدترین موقعیت زنان در جامعه نام برده میشود. بخصوص در میان زنانی که همسرانشان را در جنگ از دست داده و یا همسر ندارند، بیشترین خطر تجاوز و خشونت جنسی وجود دارد.
روز ۱۴ فوریه در مصر، ۶۰۰ نفر بصورت جمعی در زمین کلوپ سوییس ترانه خواندند و رقصیدند. بنا به گفته این زنان ۸۳ درصد زنان در این کشور مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند. این درحالیست که از تعرض خیابانی به دختر بچه ها که وسیعا گسترش یافته گزارشی نمیشود. هفته قبل از این فراخوان میدان التحریر صحنه اعتراضات هزاران نفره مردم این کشورعلیه خشونت علیه زن بود. همچنین در ۲۰ فوریه مهمترین خبر در مورد مصر اعتراضات گسترده علیه خشونت به زن بود. یکی از زنان معترض در گفتگو با خبرگزاری ها میگفتند خشونتها و تعرض به زنان سازمان یافته است. اینها این کار را میکنند تا زنان را به خانه بفرستند. زن دیگری میگفت اگر اخوان المسلمین نروند ما زنان برهنه به خیابان خواهیم آمد و تا وقتی اینها از قدرت کنار نروند در خیابان خواهیم ماند. آنچه در مصر شاهدیم، ادامه انقلاب مردم در این کشور است. انقلابی که خواست مهمش نان، آزادی، کرامت انسانی بود.
در ترکیه برنامه های متفاوتی به مناسبت روز ۱۴ فوریه به اجرا درآمد. بنا بر گزارشی ۴۲ درصد از زنان ترکیه به شکلی در زندگی خود مورد خشونت قرار گرفته اند.
بدین ترتیب در ۱۴ فوریه در ۲۰۳ کشور زنان و مردان آزادیخواه و معترض به خیابان آمدند و والنتاین ۲۰۱۳ را به یک روز بزرگ تاریخی علیه خشونت علیه زن تبدیل کردند.
نفس سخن گفتن از "خشونت علیه زن" در دنیای امروز خود حقیقت تلخ و تکان دهنده ایست. خشونت علیه زن اساسا و تاریخا ناشی از نظام طبقاتی و پدیده ای جهانی است. درهمه جای دنیا و در ابعاد مختلف بر زنان خشونت روا داشته میشود. طبق آمار بهداشت جهانی در هر ۱۸ ثانیه یک زن مورد خشونت و بدرفتاری قرار میگیرد. اما این خشونت در کشورهایی با قوانین اسلامی که ضدیت با زن و تبعیض جنسیتی نهادینه و جزئی از هویت دولتهای حاکم بر این کشورها است، ابعادی فاجعه بار دارد. یکی از این کشورها ایران است. در حاکمیت رژیم آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی خشونت علیه زنان جزئی جدایی ناپذیر از قوانین ارتجاعی اسلامی و دستگاه قضایی و ماشین سرکوب و جنایت حکومت است و شکلی قانونی و سیستماتیک یافته است. در ایران خشونت علیه زنان هر روزه است و ابعادی گسترده و اجتماعی دارد. از همین رو آمارها و گزارشاتی که از این موضوع منتشر میشود به هیچ وجه گویای حقیت تکاندهنده موجود در جامعه نیست. حجاب و تبعیض جنسیتی دو رکن مهم خشونت علیه زنان و پرچم رژیم آپارتاید جنسی در ایران است. رژیم اسلامی در طول حاکمیت خود برای برافراشته نگاه داشتن حجاب تمام نیروی سرکوب، دستگاه قضایی و قوانین اسلامی و کل سیستم خود را به خدمت گرفته است و اجرایی کردن این مساله همواره جزئی از روند دایمی سرکوب کل جامعه بوده است.
بعلاوه بانی و تقویت کننده فرهنگ ضد زن و مردسالارانه در سطح خانواده و جامعه نیز عمدتا حکومت اسلامی و قوانین زن ستیز آن است. تحت حاکمیت رژیم اسلامی زن همچون برده جنسی از هر حق وحقوقی محروم است. زن نفقه بگیر مرد و دارایی و ملک او محسوب میشود و از پایه ای ترین حقوق اجتماعی، حق طلاق، حق نگاهداری از کودک، حق سفر، حق انتخاب همسر و غیره محروم است. از جمله اخیرا قانون ممنوعیت سفر زنان زیر ۴۰ سال در مجلس اسلامی مطرح شد ولی بخاطر اعتراضات وسیع و بخاطر هراس رژیم از گسترش این اعتراضات، تصویب آن منتفی اعلام گردید. اینها همه ابعاد وحشتناک خشونت علیه زن و بیحرمتی هر روزه به او را در ایران را نشان میدهد.
در جمهوری اسلامی خشونت علیه زن از همان کودکی شروع میشود و بهترین سالهای زندگی یک زن را در بر میگیرد. حجاب از سنین کودکی ۵ تا ۶ به کودک تحمیل میشود و آمار تکان دهنده ازدواج کودکان زیر ده سال آشکارا ابعاد خشونت جنایتبار در قبال زنان و کودکان را در این جامعه نشان میدهد. صیغه این تن فروشی اسلامی شکل دیگری از خشونت علیه زن در حاکمیت رژیم اسلامی است و بطور واقعی اینجا دیگر سخن از تجاوز "قانونی" به دختر بچه ها و آزار جنسی کودکان است.
از همین رو یک بخش از کیفرخواست مردم ایران علیه رژیم اسلامی، جنایاتی است که این رژیم در طول سی و چند سال حاکمیتش در مورد زنان مرتکب شده است.
اما واقعیت اینست که در برابر چنین ابعاد جنایتبار تبعیض و خشونت آشکار علیه زنان جامعه ای را می بینیم که مبارزه برای تبعیض علیه زن یک عرصه مهم مبارزه مردم با رژیم اسلامی است. به عبارت روشنتر ما در ایران با یک جنبش بالنده علیه تبعیض علیه زن روبروئیم که نوین است. مدرن و ضد قوانین ارتجاعی اسلامی است. هر روز گامهای بیشتری به جلو بر داشته و مهمترین شاخص پیشروی هایش وضع حجاب در ایران است که هر روز عقب تر رفته و امروز دیگر سخن از بیحجابی است. از همین رو آنچه در ۱۴ فوریه روز والنتاین در جهان روی داد، به طور واقعی صدای اعتراض جنبش رهایی زن در ایران نیز بود. به عبارت روشنتر آنچه در ۱۴ فوریه گذشت تصویر دیگری از جنبش نوین آزادی زن در جهان امروز بود. این جنبشی است که بطور قطع رنگ خود را به هشت مارس روی جهانی زن نیز خواهد داد. با اتکا به این نیرو که قدرتش را در ۱۴ فوریه دیدیم، به استقبال هشت مارس روز جهانی زن برویم و اعلام کنیم که تبعیض، تحقیر و بردگی جنسی را دیگر نمی پذیریم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر