۱۳۹۱ اسفند ۱۶, چهارشنبه

آوات فرخی: 8 مارس و جنبش نوین زنان



8 مارس امسال در دل شرایطی است که جهان شاهد اعتراضات نوین جنبش زنان در دنیاست در گوشه های مختلف این دنیای وارونه زنان به پا خواسته اند و خواهان برگرداندن حقوق انسانی خود هستند حقوقی که توسط قوانین سرمایه داری و مردسالاری از آنان سلب شده است. در قرن بیست و یکم در هیچ کجای این جهان پهناور جایی و کشوری را نمی توان یافت که زن و مرد در همه شئونات زندگی آزاد و برابر باشند چقدر تاسف بار است که هنوز بشریت با این همه پیشرفت در صنعت و تکنولوژی هنوز نتوانسته است برابری زنان و مردان را در همه عرصه ها عملی سازد.
در غرب که تا حدی در اثر مبارزات مردم و خصوصا خود زنان، وضعیت به نسبت کشورهای شرقی و اسلامزده بهتر است در بسیاری موارد برابری فقط برای تزئین قوانینشان روی کاغذی مانده ولی علنا زن همچنان جنس دوم محسوب می شود. در کشورهای جهان سومی و اسلامزده هم که اصلا زن آدم حساب نمی شود چه برسد به این که حق و حقوقی داشته باشد. اکنون اما این جنبش نوین زنان نگاه ها را به سوی خود برگردانده و افکار عمومی را متوجه خود کرده است و زنان بیرون آمده اند و با صدای بلند اعلام می کنند بس است، دیگر تحقیر، تبعیض و بردگی را نمی پذیریم . در هند بعد از تجاوز و قتل یک دختر میلونها نفر به خیابان آمدند و به این جنایت اعتراض کردند . تظاهرات زنان مصر ومقابله و ایستادگی در برابر ارتجاع دولت مرسی و برهنه شدن عالیا ماجده المهدی در اعتراض به قوانین شریعه و دخالت مذاهب در زندگی زنان و همچنین اعتراض رادیکال زنان گروه فیمن علیه اسلام و پاپ و بردگی جنسی و رقص و اعتراض میلونها نفر در روز والنتاین در اعتراض به خشونت علیه زنان با قدرت به پیش می رود. اعتراضات وسیعی که میخواهد برگی از تاریخ را ورق بزند و بر زن ستیزی نقطه پایانی بگذارد .

تا جایی که به ایران تحت حاکمیت ننگین سیاه اسلامی برمیگردد قانونا و عملا زنان برده هستند بردگانی که از همان ابتدای حاکمیت کپک زده اسلامی در 8 مارس 57 به خیابان آمدند و اعلام کردند که" ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم " و جمهوری اسلامی از همان ابتدا از طرف زنان خود را در خطر می دید که بلافاصله وحشیانه با اسید و حجاب و شلاق و اعدام و سنگسار و هزاران جنایات دیگر به آنان حمله کرد و هنوز که هنوز است بعد از 33 سال سرکوب و اختناق بر علیه زنان قانون وضع می کنند و از طریق آخوند های کپک زده خط و نشان می کشند و گشت ارشاد و نیروهای سرکوبگر را به جان زنان و دختران انداخته و هنوز بعد از سه دهه نتوانسته است سنت و فرهنگ خود را به جامعه بقبولاند و زنان را به تمکین کردن وادارد. حجاب که مانند شیشه عمر جمهوری اسلامی است را خودشان بارها و بارها اعلام کرده اند که نتوانسته اند بر سر زنان نگه دارند. روز تولد فاطمه زهرا را می خواهند روز زن اعلام کنند و با این همه تبلیغات و سرکوب نتوانسته اند موفق شوند و حتی خود شان هم می دانند که 8 مارس و مبارزه برای آزادی و برابری دیگر رنگ خود را به جامعه ایران زده است. برگزاری مراسمات و قطعنامه های رادیکال به سنتی تبدیل شده است و جمهوری اسلامی دیگر کاری از دستش ساخته نیست و هر چقدر هم زندانهایش را پر کند و اعدام کند ولی 70 میلیون را که نمی تواند سر به نیست کند و این جنگ بین مردم و جمهوری اسلامی خصوصا زنان و جمهوری اسلامی هنوز ادامه دارد. بدون شک پیروز نهایی این جنگ مردم خواهند بود. حکومت اسلامی از یک طرف مشغول جنایت است و از طرف دیگر با فقر و فلاکتی که به زندگی مردم تحمیل کرده حتی نان از سر سفره شان هم بردیده و با این وضع توقع ماندن دارد؟! قطعا نه حتی خودشان هم تعجب می کنند که این مدت عمر کرده اند.

آزادی و برابری در حکومتی که بنیانگذارش خمینی ، زن را فقط و فقط یک وسیله جنسی می داند و وحشیانه حتی کودک شیرخوار را هم زن و ابزار جنسی قلمداد می کند انتظاری بیش از این نیست و تا وقتی جمهوری اسلامی باشد زندگی زنان هم بهبود نمی یابد تنها با سرنگون کردن این رژیم ضد زن می توان قدم اول را برای برابری و آزادی و یک زندگی انسانی برداشت .
مرگ بر جمهوری ضد زن اسلامی
زنده باد آزادی و برابری
زنده باد 8 مارس

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر